ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΚΟΛΥΜΒΗΤΕΣ «Η μαστοράντζα του Ερντεμπίλ»

Οι Χειμερινοί Κολυμβητές μετά το «Όχι λάθη πάντα λάθη» του 1997,
παρουσιάζουν το νέο τους δίσκο «Η μαστοράντζα του Ερντεμπίλ»
με δεκατέσσερα ‘ιστορικά’ τραγούδια. Πάνω
σε στίχους του Ευάγγελου Ζάχου Παπαζαχαρίου,
οι Χειμερινοί Κολυμβητές επιμελήθηκαν τη μουσική σύνθεση
που βασίστηκε σε δώδεκα μελωδίες του Ε. Ζάχου και δύο του Λάμπρου Τσίγκα.

Σε μια εποχή θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και εθνικιστικής έξαρσης,
που μας κληρονόμησε ο 19ος αιώνας, τα τραγούδια του δίσκου,
με τους γνωστούς μουσικούς κώδικες επικοινωνίας των Χειμερινών Κολυμβητών,
επιχειρούν μια περιήγηση στον γεωγραφικό χώρο
που αποτελεί την κληρονομιά του Βυζαντίου
και κατόπιν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
από την Αχρίδα μέχρι τη Βαγδάτη και τον Καύκασο,
μέχρι και τις εσχατιές της Ανατολής,
ανιχνεύοντας ό,τι ενώνει τους λαούς και όχι ό,τι τους χωρίζει.

Τους κοινούς μύθους, τους κοινούς ή αντίστοιχους ήρωες και αγίους,
όπως ο Διγενής, ο Κιόρογλου κι ο Άη Γιώργης.

Τα συμβάντα που μαρτυρούν τις κοινωνικές και οικονομικές αιτίες
που κρύβονται πίσω από τις θρησκευτικές και εθνικιστικές αντιπαραθέσεις.

Μας ταξιδεύουν στις περιηγήσεις του Πούσκιν στον Καύκασο
και στις ταινίες του Παρατζάνωφ,
μας μιλούν με τα λόγια του μεγάλου ποιητή του 9ου αιώνα Νουρί,
μας μιλούν για τον επικρατούντα ακόμη μύθο της καθόδου των Σλαβικών φύλων,
για το έθιμο της βεντέτας
και το Σέρβο πρίγκιπα Μάρκο Κράλιεβιτς
με το ενωτικό για τους λαούς των Βαλκανίων πνεύμα του Ρήγα Φεραίου
και του φίλου του Πασβάνογλου.
Μας θυμίζουν, με την ανάμειξη πολλών γλωσσών στο ίδιο τραγούδι,
την προσπάθεια για τη σύνθεση των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών
που ξεκίνησε τον 17ο αιώνα από τη Θεσσαλονίκη,
το ενωτικό κίνημα των λαών
μέσω της παραισθησιακής λειτουργίας του τραγουδιού και του γλεντιού,
που διαρκεί μέχρι σήμερα, όπως στη Γκιουλμπαχάρ του Τσιτσάνη.

Ακόμη το βιβλικό παράλληλο του μύθου του Αδάμ και της Εύας,
μητριαρχικής προέλευσης και όχι πατριαρχικής, όπως της Βίβλου και διάφορα άλλα.

Ο τίτλος του δίσκου, από το ομώνυμο τραγούδι,
παραπέμπει στην πόλη του δυτικού Αζερμπαϊζάν Ερντεμπίλ,
όπου για πρώτη φορά ορίστηκαν,
από σούφηδες- μοναχούς
που ήταν ταυτόχρονα και μαστόροι σε διάφορες μεταποιητικές δραστηριότητες,
οι κανόνες της λειτουργίας του παζαριού.
Του χώρου όπου γινόταν στο εξής η ανταλλαγή, το αλισ-βερίσι,
χωρίς την επέμβαση μεσαζόντων,
δηλαδή εμπόρων, ανάμεσα στον παραγωγό και τον καταναλωτή,
του οποίου η ιδέα διαδόθηκε αμέσως στην Κεντρική και Δυτική Ασία,
στις Ινδίες, στην Αφρική και σ’ ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης,
και παντού οι λαοί το δέχτηκαν με ενθουσιασμό.

Το εκτεταμένο ένθετο κείμενο είναι επίσης του Ε. Ζάχου,
γνωστού από τα βιβλία του «La poesie populaire des Grecs» (1966),
«Albanie» (1971),
«Histoire politique des alphabets utilisés dans les Balkans» (1975),
«Η πιάτσα» (1980), «Το λεξικό της πιάτσας» (1981),
«Ο άλλος Θεόφιλος» (1998), κ.ά. βιβλία και άρθρα.

Μαζί με τους Χειμερινούς Κολυμβητές συμπράττει με τη βιόλα του
ο εκ των αρχικών μελών του συγκροτήματος Δημήτρης Πολυζωίδης,
που ζει μόνιμα στην Αυστρία,
καθώς και κλιμάκιο των υπερηλίκων
και δυσκόλως εγειρομένων πλέον, μελών της χορωδίας ΡΟΞ.

Οι Χειμερινοί Κολυμβητές θα παρουσιάσουν τα καινούρια τους τραγούδια
στο ΖΥΓΟ στις 20, 21 και 22 Ιανουαρίου 2006.